The Persian Toilet

Diorama by Niccu Tafarrodi, depicting the toilet in her childhood Iran, growing up in Shiraz, Persia, RememberingPersia.com. — Diorama by Niccu Tafarrodi, depicting the Iranian squat toilet in her childhood Iran, growing up in Shiraz.

[ Toilled-eh Irani ]

Westernization was mushrooming everywhere as a sign of distinction, wealth, and intelligence. Westernization was visible even in the Persian toilet.

While everyone preferred to use the traditional Persian toilet, new homebuyers wanted to have the western toilet in their homes, albeit for show only. So while the toilet paper dispenser was almost always conspicuously empty.

The faithful aftabeh (watering can/jug) served the entire family for carrying water to the bathroom and the washing of private parts over what visiting Westerners, red-faced and perturbed, called, “Oh, God! That hole in the ground!”

We all knew that water was the Persians’ superior toilet paper. Every Iranian who traveled to the West was constantly reminded of that for the first few days. The absence of cleaning by water brought a pestering, sometimes painful, itch. Some people didn’t surrender to that fate. They started to take the aftabeh, this remarkable gift from our forefathers, with them on trips abroad.

[ پِرشِن تویلت ]

پد ید ه غربی شدن رفته رفته بهمه جا سرایت کرده بود و بصورت نشانه های تشخّص، ثروت و قابلیّت مردم در آمد. این پدیده حتّی در توالت خانه ها قابل رویت بود.

در حالیکه ایرانیها ترجیح می دادند از توالت به سبک قدیمی ایرانی استفاده کنند، با وجود این هر کس که خانه ای می خرید مایل بود در ان توالت غربی ولو برای نمایش وجود داشته باشد.

در نتیجه در حالیکه جای مخصوص کاغذ توالت در این توالتها همیشه خالی بود، آفتابه قدیمی ایرانی در خدمت همگان بود. آب در این آفتابه ها بداخل توالت برده مِی شدو با آن قسمتهای خاص بدن شستشو میشد. اکثر خارجیها با تعجّب از توالت ایرانی به عنوان ”آن سوراخ درون زمین“ یاد می کردند.

ایرانیها عموماً استفاده از آب را بر کاغذ توالت ترجیح می دهند. هر ایرانی که به خارج سفر کرده بود رنج استفاده از کاغذ توالت را چشیده بود زیرا عدم استفاده ازآب برای شستشو باعث ناراحتی شدید میشد که بسیاری ازایرانیها حاضر به تحّمل این رنج و ناراحتی نبودند. آنها آفتابه را با خود به سفر می بردند و در سفرها از این هدیه گرانبهای نیاکان خود استفاده می کردند.

مطالعه بیشتر

Because we only used the shower and traditional toilet, the tub and modern toilet were much like decorations. They would enhance a home’s prestige.

چون ما تنها از دوش در حمّام استفاده می کردیم، وان حمّام در واقع بصورت وسیله زینتی در آمده بود و تنها برای نشاندادن تشخّص صاحبخانه بکار می رفت.

The Persian toilet was frightening for two year old children, but we had to get used to it.

استفاده از توالت های ایرانی برای یک کودک دو ساله شکنجه بزرگی محسوب می شد امّا بهر حال باید به آن عادت می کردیم

Traditional Persian toilet had its accessories: The aftabeh (a kind of water can) is used for washing private parts. It was the main accessory to the toilet.

توالت سنّتی ایرانی لوازم مخصوص خود را داشت. آفتابه (نوعی ظرف آب) برای شستن قسمتهای خصوصی بدن به کار میرفت، آفتابه مهم ترین وسیله در توالت بود.