او اولاغی دارد که تنها سرمایهُ زندگی او بشمار می آید. او به همان طور که از کودکانش مراقبت میکند، از او یعنی اولاغش هم مواظبت میکند. این خر بهترین یار و همراه او محسوب می شود زیرا برای او درآمدی ایجاد میکند که آن را صرف پرورش کودکانش می کند.

هر روز صبح او کودکانش را غذا داده و همچنین خرش را علوفه می دهد. سپس آماده رفتن به بازار بزرگ می شود. او دو خرجین بزرگ را که پشت خر قرار دارد پر از میوه های مختلف میسازد تا آنها را برای فروش در شهر عرضه کند. او در فصل تابستان هند،وانه، گوجه فرنگی ، خیار و انجیر و در زمستان پرتقال، نارنگی، سبزیجات و ادویه می فر،وشد.

او میوه هایش را به زنان خانه دار ثروتمندی که با موهای رنگ زده ، توالت غلیظ و جواهرات گوناگون در برابر خانه های مجلّل خود ایستاده اند می فروشد.

 در ایران معمولاً نفوذ خانم ها تنها از ثروتی که دارند ناشی می شود. زنهای خانه دار تلالش می کنند با خرید اشیاء گرانقیمت غربی نفوذ ، اهمیّت خود را به اثبات برسانند. این خانمها توسط خدمتکارانشان میوه و سبزیحات لازم دا خریرادی می کنند.

او تمام روز کالا های خودرا با فریادهای بلند عرضه می کند، «پیاز»، «هندوانه» . او تمام این تلاشها را همزمان با مراقبت از فرزندانش بخرج میدهد و این در حالی است که سعی دارد بر حالت گیجی و بیماری ناشی از یک حاملگی نا خواسته نیز غلبه کند.

خدمتکاران گروه دیگری از زنهای تحت ستم اند. او مسلماً بیشتر از خانم خانه تحت ستم است امّا هم او و هم خانم خانه برای مرد ها تنها یک مال و دارائی محسوب می شوند. این زنان خدمتکار تنها نمونه و نمایشی از قدرت و ثروت یک انسان دیگر بشماد می آیند.

کودک خرد سال خواب آلوده تمام روز همراه مادرش است امّا کمتر به او توجّه می شود. مادر باید مراقب کسب و کارش باشد تا بتواند غذای این کودک رابرای یک روز دیگر تاُمین کند. میان این زنان فقیر و کم در آمد دعابت شدیدی وجود دارد. او به یک زندگی به زنده بودن امکانات عادت دارد.

او سومین فرزندش را حامله است. فرزند اوّلش را که سه سال دارد بر پشتش حمل میکند و با چادرش محکم به خود بسته است، فرزند دیگرش را که یکساله است در یک گالسکه ای که بشکل بسیار ابتدائی ساخته شده حمل می کند.