New Year Celebration
[ Jashneh Nowrouz ]
The most exciting event of the year, by far, was the Nowruz: the Persian New Year. The last days of winter brought frenetic rounds of housecleaning, and cooking and baking. All the girls got to visit the tailor for new formal dresses.
There was a happy, hopeful, generous feeling throughout the city; everyone focused on the first day of the spring and the moment the solemn countdown on the radio ended in a blast of canons and a hail of hugs and kisses throughout of the country.
My new shoes meant a lot to me. Usually I only got two pairs of shoes each year. The smell of the new leather drove me ecstatic, at least for the first week or so.
I remember that celebrating Nowruz was stressful for my mom, even with her servants toiling round the clock. She had to entertain hordes of visiting family and friends. She felt she had to be the best in preparation of cookies and candies.
Here’s some of the things Iranians put on the Sofreh (many items starting with the letter “s” in Farsi) and their significance:
| Item | Represents |
|---|---|
| Coins (Sekeh) | Prosperity |
| Sweet pudding (Samanu) | Patience |
| Dried Fruit of the Lotus Tree (Senjed) | Love |
| Garlic (Seer) | Medicine |
| Apples (Seeb) | Health and beauty |
| Vinegar (Serkeh) | Age and patience |
| Sumac berries (Somagh) | Color of sunrise |
| Hyacinth flowers (Sombol) | Beauty |
| Sprouts of wheat or lentil (Sabzeh) | Life and procreation |
Read More
جشن نوروز
[ نییو ییر سِلِبِریشِن ]
زيباترين و جالبترين مراسم سال، جشن عيد نوروز بود. آخرين روزهاي زمستان (قبل از شروع عيد و بهار سال نو) مردم به خانه تكاني، نظافت وهمچنين پخت انواع شيريني جات ایرانی می پرداختند. براي تهّيه لباس عيد نزد خيّاط ميرفتيم.
در شهر جنب و جوش و شادي فراواني به چشم ميخورد و سال نو با صداي توپ، شادي و رو بوسی شروع ميشد. همه افراد برای آغاز سال نو و اعلام آن از رادیو دقیقه شماری می کردند و سپس روبوسی در سراسر ایران صورت می گرفت.
کفش نو برای من بسیار مهم بود. در طول یک سال من دو جفت كفش نو داشتم كه بوي چرم نوي آنها حد اقل برای مدت یک هفته یا بیشتر خوشحالی لذّت بخشی به من میدادند.
خوب به خاطر دارم که مراسم وپذيرائیهای نوروز وسواس عجيبي در مادرم ايجاد ميكرد. با وجود کمکهائی که از مستخدمین میگرفت ، دلشورهُ ديد و بازديدها و تلاش برای پذيرائي هر چه بهتر باعث نگراني وي بود.
اقلامي كه در سفره هفت سين نوروزي قرار ميدادند چنين بودند هفت‌سین سفره‌ای متشکل از هفت چیزِ نمادین است که از طبیعت گرفته شده :
| اقلام | نمادین |
|---|---|
| سكه | تمّول |
| سمنو | صبر |
| سِنجد | عشق |
| سير | درمان |
| سيب | سلامت و زيبايي |
| سركه | صبروعمر |
| سماق | رنگ آفتاب |
| سنبل | زيبايي |
| سبزه | زندگی و فامیل |
مطالعه بیشتر
The gold fish were very exciting for us as children. It was the sign of enthusiasm and excitement which really motivated all children to celebrate Nowruz.
برای ما بچّه هادیدن این ماهی قرمز بسیار هیجان بخش بود. ماهی که در ایران سمبل تحّرک است، باعث هیجان و علاقه ای می شد که همه بچّه ها نسبت به جشن نوروز احساس می کردیم
Nowruz (the first day of spring) meant “New Day” of the “New year” to us. It was just one moment when the old year ended and new year was started. For us children, it was a great event which brought us new clothing, new shoes, lots of gifts, and most importantly, a holiday from school for 13 days. It was very busy time for all families: visiting relatives, kissing, hugging, treats, such as sweet confectioneries, fruits, home-made nuts, and special food like fish with herbed rice.
The preparation was started at least one month before Nowruz. Raising and nursing wheat or other grains was one of Nowruz traditions. Seeing the wheat sprout from the water was very exciting.
نوروز (اوّلین روز بهار) بمعنای ً روز نوً از سال نو می بود. تمام هیجان ما در لحظه ای بود که سال کهنه پایان می یافت و سال نو آغاز می شد. این لحظه رویدادی بزرگ بود زیرا برای ما کودکان لباسهای نو، کفشهای نو، عیدیهای رنگارنگ و از همه بهتر یک تعطیل ۳ ۱ روزه از مدرسه بهمراه می آورد. تمام خانواده ها با شروع نوروز سر گرم دید و بازدید، روبوسی وگفتگو وصرف شیرینی های مختلف، میوه ،آجیل خانگی و صرف غذای مخصوص عید مانند ماهی باسبزی پلو بودند.
تدارک برای نوروز حد اقل از یک ماه پیش از فرا رسیدن نوروز آغاز می شد. سبز کردن گندم و سایر حبوبات یکی از سنّت های نوروزی بود. تماشای ریشه های سبز شده گندم در میان آب بسیار جالب و هیحان انگیز بود.
Masghati (sugar, almonds, clarified butter, starch, rose water) and nan-e nokhod-chi (garbanzo powder, sugar powder, clarified butter, cardamom) were my favorites.
مسقطی (مخلوط شکر، بادام،کره، نشاسته و گلاب) و نا ن نخودچی (پودر نخود، شکر، کره و هل) شیرینی های مورد علاقه من بودند.
Nan-e shirini was another confectionery which was prepared at least two weeks before Nowruz. A specialist, usually a woman from a nearby village, was invited to spread the dough and fold it in an expert way
نان شیرینی نیز از جمله شیرینی هائی بود که حدود دو هفته قبل از نوروز تهیّه آن شروع میشد. یک فرد آشنا به پخت این شیرینی که معمولاً زنی از دهات اطراف شهر بود، کار پهن کردن خمیر و پیچیدن نان شیرینی را انجام می داد.
The fruits, flowers, and candles were the main accoutrements of Sofreh-Nowruz. At that time a sofreh was spread on the floor which was carpeted with Persian rugs.
میوه های مختلف، انواع گل و شمع از لوازم اصلی سفره نوروز بودند. در آن روزها سفره را روی کف اتاق که با قالیهای ایرانی پوشیده شده بود پهن می کردند.
The smell of leather from the new shoes was so aromatic. It was a difficult to start using these expensive new shoes merely for walking.
بوی چرم کفش های نو به مشام می رسید و دلمان نمیخواست که این کفش های نو را برای راه رفتن استفاده کنیم.
The word haft-sin means seven items which started with an S: Sekeh, Samanu, Senjed, Seer, Seeb, Serkeh, Somagh
منظور از ًهفت سینً هفت رغم مختلف بودند که نام همه آنها به ًسینً شروع می شد و عبارت بودند از سکّه، سمنو، سنجد، سیر، سیب، سرکه و سماق.
Hugs were given generously. My oldest sister was in charge of arranging the Sofreh-Nowruz and the younger girls needed permission to have any sweets. Since she was very bossy and rigid, sometimes we tried to smuggle things rather than asking her.
در روزهای عید همه با علاقه همدیگر را در آغوش می گرفتند. خواهر بزرگ من وظیفه چیدن سفره نوروز را بعهده داشت. خواهران کوچکتر بایستی برای بر داشتن شیرینی اجازه بگیرند. چون خواهر بزرگ من خیلی مقتدر و مقرّراتی بود، گاهی ما بچّه هابجای اجازه گرفتن شیرینی ها را، یواشکی کش می رفتیم.
Some fruits such as quinces and figs were carefully stored through autumn and winter by hanging them individually in a cold place to be used on the Sofreh-Nowruz.
بعضی میوه ها مثل به و انجیر در ماههای پائیزو یا زمستان با دقّت در جای خنک آویزان می شدند تا برای مصرف در سفره نوروز آماده باشند.
The elders and leaders of the communities used gold coins as gifts. The leather bags and coins were ready to be offered to honored or favored visitors.
بزرگترهای فامیل برای دادن عیدی از سکّه طلا استفاده می کردند. در رورزهای عید کیف های چرمی با سکّه های طلا آماده بودند تا به افرادی که مورد علاقه مخصوص بودند عیدی داده شود.
Persian cats are treated very well everywhere. Some are homeless, but they are treated well by the community. Wherever there is a fish, there is a cat or cats looking for opportunity to grab them.
گربه های ایرانی در همه خانه ها وجود داشتند و به آنها توجّه می شد. بعضی از آنها ولگرد بودند امّا به آنها نیر غذا داده می شد. هر جا که ماهی بود گربه ها در اطراف آن پرسه می زدند و منتظر فرصت مناسب بودند که آن را شکار کنند.
It was very common to arrange a bouquet of flowers you have raised in your garden as decoration or to take to relatives and friends to celebrate Nowruz.
تهیّه دسته گل از گلهائی که در منازل پرورش داده می شد و بردن آنها برای دوستان و اقوام در روزهای عید بسیار معمول بود.
Nowruz is a ancient national celebration for Persians, but religion has power and influence everywhere and in every occasion. The presence of Qur’an at Sofreh-Nowruz is unavoidable.
نوروز جشن ملّی باستانی ایرانیان است، امّا مذهب نیز روی آن و سایر جشنها و مراسم تأثیر داشته است. وجود قرآن در روی سفره نوروز حتماً واجب بود.
Hyacinth (سنبل) is another popular flower for Iranians. These are in high-demand during the Nowruz holiday.
سنبل یکی از گلهای محبوب ایرانیان است. در جشنهای نوروز استفاده از سنبل بسیار رایج است.
Burning esfand as incense is customary for Iranians. The best way is using a metal basket full of esfand, lighting it and taking the basket around the room to distribute the smoke. To be honest, the smell of burning esfand is not nice to me.
در ایران سوزاندن اسپند یک رسم قدیمی است، بهترین روش برای آن استفاده از زنبیل های فلزّی مخصوص است که پراز اسفند میکنند و آن را آتش میزنندو سپس این زنبیل را دور اتاق می گردانند تا بوی اسفند در همه جا پخش شود. راستش بخواهید بوی اسفند چندان خوش آیند نبود.
Those coins were waiting for specific people. We children were tempted to steal them, but we could never actually do it.
این سکّه ها برای افراد خاصّی در نظر گرفته شده بود. ما بچّه ها گاهی وسوسه می شدیم که آنها را بر داریم امّا هرگزاین کار را نکردیم.
Leave a Reply